Με τη ματιά πέρα από το προφανές

Ο Dick Hoyt έφυγε από τη ζωή στα 80 του χρόνια πριν από λίγες μέρες. Η επιλογή του για ματιά πέρα από το προφανές άφησε ένα ισχυρό αποτύπωμα στον κόσμο.

Η ιστορία έχει ως εξής: ο Dick και η Judy φέρνουν στον κόσμο τον Rick – τον πρώτο από τους τρεις γιους που θα αποκτήσουν συνολικά- ο οποίος γεννιέται τετραπληγικός λόγω των επιπλοκών κατά τη διάρκεια της γέννησής του. Ο μικρός Rick δεν ορίζει το σώμα του και δεν μιλάει.

Από τη στιγμή της διάγνωσης αρκετοί γιατροί προτρέπουν το ζευγάρι να βάλει το γιο του σε κάποιο ίδρυμα αφού “πρόκειται να ζήσει ζωή ως φυτό”.  Οι ίδιοι παρατηρώντας το βλέμμα του Rick να τους ακολουθά όταν μετακινούνται στο χώρο, πιστεύουν ότι το παιδί τους είναι κάτι πολύ περισσότερο από ‘φυτό’ και επιλέγουν να τον κρατήσουν στο σπίτι. 

Ο Rick μεγαλώνει με τους ίδιους όρους που μεγαλώνουν και τα αδέλφια του: κάνει έλκηθρο, κολύμβηση, σκι και συμμετέχει σε όλες τις δραστηριότητες της οικογένειας κόντρα στους περιορισμούς που επιβάλλει η κατάστασή του. Μάλιστα η μαμά του του διδάσκει την αλφάβητο αφού χρειάζεται να κάνουν μεγάλο αγώνα για να γίνει το παιδί δεκτό σε σχολείο λόγω της αναπηρίας του. 

Το 1972 μια ομάδα ειδικών στο Tufts University δημιουργεί για το Rick έναν υπολογιστή που θα μπορούσε να τον βοηθήσει να επικοινωνεί. Λειτουργεί ως εξής: στην οθόνη φωτίζονται σταδιακά ένα ένα τα γράμματα της αλφαβήτου και ο Rick μπορεί να επιλέξει όποιο γράμμα θέλει ακουμπώντας απαλά μια επιφάνεια τοποθετημένη πίσω από το κεφάλι του τη στιγμή που φωτίζεται το επιθυμητό γράμμα. Όταν βάζουν τον Rick στον υπολογιστή αυτός τους εκπλήσσει αφού αντί να γράψει ‘γεια σου μαμά’ ή ‘γεια σου μπαμπά’ πληκτρολογεί το όνομα της αγαπημένης του ομάδας. Με αυτόν τον τρόπο ο μέχρι τότε βουβός Rick επιβεβαιώνει ότι δεν είναι καθυστερημένος, γνωρίζει γραφή και ανάγνωση, έχει προτιμήσεις και ενδιαφέροντα και είναι σε θέση να επικοινωνεί!!!

Από εκείνο το σημείο και μετά η ζωή του Rick και της οικογένειάς του παίρνει άλλη τροπή. Αρκεί να αναφέρουμε ότι ο Rick φτάνει μέχρι την ανώτατη βαθμίδα εκπαίδευσης και ολοκληρώνει τις σπουδές του στην Ειδική Αγωγή. 

Κάποια στιγμή εκφράζει την επιθυμία του να λάβει μέρος σε έναν αγώνα δρόμου 5 μιλίων ως μιας μορφής συμπαράσταση για ένα παράλυτο αγόρι. Αυτός ο αγώνας αποτελεί το εφαλτήριο για μια σειρά από συμμετοχές σε αγώνες: 1100 αγώνες συνολικά, 257 φορές σε τρίαθλο, 6 φορές σε iron man,  72 συμμετοχές σε Μαραθώνιο με τις 32 σε αυτόν της Βοστώνης. Ειδικά για τη συμμετοχή τους στους μαραθωνίους της Βοστώνης φιλοτεχνείται ένα άγαλμα με τον πατέρα και γιο εν δράσει.

Μαζί δημιουργούν τον Οργανισμό Hoyt (The Hoyt Foundation) ο οποίος προσβλέπει στην ενίσχυση της ατομικότητας, της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης των νέων με αναπηρία μέσω της ένταξής τους σε όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής συμπεριλαμβανομένων των δραστηριοτήτων της οικογένειας και της κοινότητας (κυρίως μέσω των αθλημάτων) και της ενεργής συμμετοχής τους στο σπίτι, στο σχολείο και στον εργασιακό χώρο.

Ο Dick και ο Rick λειτουργώντας πάντα ως ομάδα κατάφεραν πολύ περισσότερα από τα μίλια που διέσχισαν τρέχοντας, ποδηλατώντας, κολυμπώντας: ενέπνευσαν ανθρώπους με και χωρίς αναπηρία για συμμετοχή στη ΖΩΗ. Επιλέοντας να δει πέρα από την αναπηρία ο Dick άφησε ένα πολύ ισχυρό αποτύπωμα στην οικογένειά του, στον κόσμο που εμπνέεται από αυτούς και αδιαμφισβήτητα στην καρδιά του γιου του.

Η εκπληκτική αυτή ιστορία αγγίζει την πιο βαθειά μου πεποίθηση για τα άτομα με (αλλά και χωρίς) αναπηρία. Πεποίθηση που καθορίζει την αλληλεπίδρασή μου είτε με άτομο είτε με ομάδα και που συνοψίζεται στη φράση:

                            “ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΔΙΚΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ”

Ο Dick είδε πέρα από το παράλυτο σώμα και το βουβό στόμα του γιου του. Η επιλογή του οδήγησε σε μια σειρά από επιτεύγματα καταλήγοντας σε μια σειρά από ομάδες Team Hoyt σε διάφορες πολιτείες της Αμερικής. Ομάδες που παράγουν έργο ρίχνοντας τον προβολέα σε παιδιά που παραμένουν συνήθως κρυμμένα.

Ως γονείς, παιδαγωγοί και θεραπευτές κάνουμε μια σειρά από επιλογές που επηρεάζουν τη ζωή του ανθρώπου που έχουμε στα χέρια μας. Αξιοποιούμε τη γνώση και τις εμπειρίες μας, αλλά το στοιχείο που απογειώνει την παρέμβασή μας είναι η πρόθεση: Η επιλογή μας για πίστη στη δυναμική του ωφελούμενου ακόμα και όταν αυτή δεν είναι εμφανής. Ποιότητες όπως η εγρήγορση, η δημιουργικότητα και το κέφι -απαραίτητες στη συναναστροφή μας με τα παιδιά- είναι αποτελεσματικές όταν συμπορεύονται με την πίστη για αυτό που ακόμα δεν μπορούν να ολοκληρώσουν. Ακόμα και τις στιγμές που η παρέμβασή μας μοιάζει να είναι μάταιη.

Η επιλογή μας για πίστη είναι μια επιλογή που πάντα δικαιώνει. 

Περισσότερες πληροφορίες για τους πρωταγωνιστές της ιστορίας εδώ.